Γράφει ο Ανδρέας Ζαμπούκας

Ο  Καποδίστριας ήταν ο πρώτος άνθρωπος που προσπάθησε να βάλει τις βάσεις της νεοελληνικής παιδείας, ξεκινώντας από την τεχνική εκπαίδευση. Γρήγορα, όμως, κατηγορήθηκε ως «φωτοσβέστης» από τη γνωστή νομενκλατούρα της εποχής που εμφορούνταν από τα ιδανικά της «φαναριώτικης παιδείας». Τελικά, όλοι ξέρουμε πού κατέληξε κι αυτός και οι ιδέες  του…

Πέρασαν δύο αιώνες από τότε και ακόμα το παλεύουμε… Ο Φίλιππος αναγκάζεται να πάει σε ιδιωτική σχολή να γίνει μάγειρας και το σχολείο θα το τελειώσει σε νυχτερινό. Ο Κώστας περιμένει υπομονετικά να περάσουν τα τρία βαρετά χρόνια του Λυκείου να συνεχίσει στα χωράφια του πατέρα του και η Νεφέλη, ήδη, βοηθάει στο μικρό ξενοδοχείο της οικογένειας, διαβάζοντας περιστασιακά, ίσα-ίσα να μη μείνει στην ίδια τάξη.

Γράφει η Λουκρητία

 Φυσικά και το στρίβει το τιμόνι. Για την εταιρία που έκανε το διαφημιστικό, σας λέω. Για τους φορτηγατζήδες ούτε λόγος να γίνεται. Αφού θα βλέπω πλέον μακρύ όχημα και θα ξέρω ότι η μία καρότσα είναι για να φορτώνουν την τεστοστερόνη. Από την ίδια δεξαμενή πάει βάζει και ο Κασιδιάρης, φαντάζομαι. Όχι ότι οι άνθρωποι έχουν σχέση με τη Χρυσή Αυγή. Η Χρυσή Αυγή θα ήθελε να έχει σχέση μαζί τους. Απορώ πώς δεν έβγαλαν ακόμα ανακοίνωση συμπαράστασης. Αν ήταν ταξιτζήδες είμαι σίγουρη ότι θα το έκαναν.

Του Νίκου Μαραντζίδη*

Ο σημαντικός οικονομολόγος Κρούγκμαν παραδέχθηκε δημοσίως, λίγες ημέρες νωρίτερα, πως έκανε λάθος στην εκτίμησή του ότι η Ελλάδα θα έβγαινε από το ευρώ. Υποστήριξε πως υποτίμησε τη βούληση των πολιτικών ελίτ να διατηρήσουν τη χώρα εντός της Ευρωζώνης. Μερικούς μήνες πριν, στην ίδια ομολογία χρεοκοπίας των προβλέψεών του προέβη ο ειδικός των καταστροφικών προγνώσεων Ρουμπινί. Αρκετοί άλλοι ειδικοί, επίσης, απέτυχαν στις εκτιμήσεις τους.

Γράφει ο Ηλίας Κανέλλης

Το αποκαλούμενο «σχέδιο δολοφονίας» του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή μπορεί να είναι γοητευτική ιστορία μόνο για όσους πιστεύουν ότι τα αναγνώσματα του Νταν Μπράουν παραπέμπουν στην πραγματικότητα. Για τους κανονικούς ανθρώπους δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Ποιος θα ήθελε να σκοτώσει έναν άνθρωπο στην πρωθυπουργία του οποίου δεν διακυβεύθηκαν σοβαρά πράγματα; Παρέλαβε μια χώρα τις παραμονές της μεγαλύτερης διεθνούς αθλητικής διοργάνωσης και την παρέδωσε, επτά χρόνια αργότερα, εσπευσμένα, πριν κληθεί να διαχειριστεί την οικονομική κρίση και τις συνέπειές της, ενώ στο μεταξύ είχε κάνει συστηματικά πολιτική παροχών στην κομματική πελατεία του και σε ισχυρές κοινωνικές ομάδες πίεσης.

 Γράφει ο Σωτήρης Μπουζάρας

Μη γελάς κωλοέλληνα γιατί ο πιο πάνω σαχλαμάρας πιτσιρίκος δεν είναι ο "αγωνιστής" και "αγανακτισμένος πολίτης" που ονειρεύεσαι.

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Είναι αλήθεια ότι το μόνο σκέλος του Μνημονίου που εφαρμόζεται κατά κεραία είναι η περικοπή των μισθών και συντάξεων. Αυτό γίνεται για δύο λόγους. Πρώτον, τα δημοσιονομικά αποτελέσματα των επαχθών μέτρων είναι άμεσα και εμφανή, με αποτέλεσμα ουδείς από το πολιτικό προσωπικό να μπορεί να κοροϊδέψει την τρόικα. Δεύτερον, υπάρχει η αυταπάτη ότι το πολιτικό κόστος τέτοιων μέτρων εξάγεται στους κακούς Ευρωπαίους και στους χειρότερους Γερμανούς.

Ανακάλυψε την Αυχενική Διαφάνεια, δηλαδή την εξέταση με υπέρηχο που εφαρμόζεται στον τρίτο μήνα της εγκυμοσύνης προκειμένου να εκτιμηθεί η πιθανότητα το έμβρυο να πάσχει από σύνδρομο Down. Ο ίδιος πραγματοποιεί μικροχειρουργικές επεμβάσεις εντός της μήτρας, σώζοντας τη ζωή εμβρύων που σε διαφορετική περίπτωση δεν θα επιβίωναν. Εχει διδάξει σε εκατοντάδες γιατρούς απ’ όλο τον κόσμο την «τέχνη» του. Καθηγητής στο Τμήμα Εμβρυϊκής Ιατρικής του King’s College του Λονδίνου και πρωτοπόρος ερευνητής για περισσότερα από 30 χρόνια, ο κ. Κύπρος Νικολαΐδης, ο πατέρας της ιατρικής του Εμβρύου όπως τον αποκαλούν, βρέθηκε για μία ημέρα στην Αθήνα προκειμένου να μιλήσει για τις νέες εξελίξεις στον τομέα του. Λίγο πριν ξεκινήσει την ομιλία του στους γιατρούς που είχαν συγκεντρωθεί στην αίθουσα του μαιευτηρίου ΡΕΑ –το οποίο διοργάνωσε και τη σχετική εκδήλωση– εξηγεί σε συναδέλφους του τις συνθήκες εργασίας του στην Αγγλία.

Γράφει ο Σταύρος Θεοδωράκης

Είχε αράξει την μηχανή του, εκατό μέτρα από την Ομόνοια, στην 3η Σεπτεμβρίου και περίμενε έναν φίλο. Δύο «τύποι» σταμάτησαν μπροστά του και του φώναξαν «τα λεφτά σου». Ο Πέτρος πήγε να γελάσει. Άκου εκεί «τα λεφτά σου», μέρα μεσημέρι, με τα μαγαζιά ανοιχτά και όλο τον κόσμο στον δρόμο. Χωρίς να το πολυσκεφθεί αντί για λεφτά, τους δίνει μια δυο άτσαλες μπουνιές. Ενστικτωδώς δηλαδή, όπως κλωτσάς ένα λυσσασμένο σκυλί που πάει να σε δαγκώσει. Οι «κακοί» υποχωρούν αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Ένας συνεργός τους,  βγάζει από το μπουφάν του ένα πτυσσόμενο ρόπαλο και, πισώπλατα, χτυπά τον Πέτρο στο κεφάλι. Τον ρίχνει στα γόνατα με τα μεταλλικά ρόπαλα -δύο; τρία;- να συνεχίζουν να τον χτυπούν ανηλεώς.

Γράφει ο Χαρίδημος Τσούκας

Εδώ και δύο βδομάδες αισθάνομαι σαν πολεμικός ανταποκριτής. Διεθνή ΜΜΕ όπως το CNN, το BBC, το Sky, το ABC και άλλα, μου ζητούν συνεντεύξεις για το νέο «Κυπριακό» – την απόφαση της Ευρωζώνης για τη διάσωση της Κυπριακής οικονομίας. Δεν απευθύνονται σε μένα για την πολιτική-οικονομική σοφία μου, αλλά μάλλον γιατί έχω το «προνόμιο» να κατοικώ στην Κύπρο και να παρακολουθώ τις εξελίξεις από κοντά. «Πώς είναι η ζωή χωρίς τράπεζες;», ρωτάνε. «Πώς αισθάνονται οι Κύπριοι;».

Κατανοητά τα ερωτήματα αυτά, αλλά δεν είναι απαραίτητα τα πιο σημαντικά για μας. Για τους Ελλαδίτες και τους Κύπριους οι καίριες ερωτήσεις είναι: Πώς έφτασε η Κύπρος στην οικονομική καταστροφή; Πώς διαχειρίστηκε την κρίση η πολιτική ηγεσία; Τι μαθήματα πρέπει να συναγάγουν οι Ελλαδίτες πολιτικοί από όσα συνέβησαν στο νησί;