Γράφει ο Γιάννης Βούλγαρης

 

Η κρίση της ευρωζώνης παίχτηκε πάλι σαν ταγκό ενός νέου «ιδανικού ένοχου» και του συνήθους ανεπίδεκτου ηγεμόνα. Η Κύπρος προσφερόταν άνετα για τον ρόλο του «ιδανικού ενόχου» (ο όρος του γνωστού οικονομολόγου Πιζανί-Φερί είχε χρησιμοποιηθεί παλαιότερα για την Ελλάδα). Τραπεζικός τομέας υπερμεγέθης και υπό χρεοκοπία. Φορολογικός παράδεισος αλλά επίσης «πλυντήριο», κυρίως ρώσων ολιγαρχών και μαφιόζων. Ενα σύστημα εξουσίας γεννημένο και διαπλεγμένο με τις ανωτέρω παθογένειες. Μια λαθεμένη, μικρομέγαλη και αλαζονική αντίληψη για τη γεωπολιτική τής περιοχής, που αναπαράγει τα λάθη του παρελθόντος παρότι τα είχε πληρώσει ακριβά.

Γράφει ο Δημήτρης Ψυχογιός

 Είναι συγκινητικά και ηρωικά τα βίντεο και οι φωτογραφίες: προηγούνται νηπιαγωγεία και δημοτικά και στο τέλος καμαρωτά παρελαύνουν την 25η Μαρτίου τα κοριτσάκια και αγοράκια του Γυμνασίου και Λυκείου Ιερισσού, όπως επιβάλλουν τα μιλιταριστικά ήθη των εθνικών επετείων – φέτος όμως υπάρχει κάτι ξεχωριστό: πολλά παιδιά φορούν μαύρες μπλούζες που γράφουν πάνω με λευκά γράμματα «SOS» ή «ΧΗΜΙΚΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ;;; 7-3-2013». Ήταν η αποφράς ημέρα που τα ξενόδουλα ΜΑΤ επιχείρησαν να αλώσουν το κάστρο της αντίστασης ενάντια στην επιδρομή των πολυεθνικών μεταλλευτικών εταιρειών που θέλουν να καταστρέψουν το περιβάλλον στις Σκουριές της Χαλκιδικής, 22 χιλιόμετρα μακριά από την Ιερισσό, «όσο απέχει το κέντρο της Αθήνας από τη βιομηχανική Ελευσίνα», διαβάζω εδώ.

Γράφει ο Λουκάς Βλάχος

 

Για μια σειρά ετών παρατηρούμε ότι το Τμήμα Φυσικής (ΤΦ) στο ΑΠΘ υποδέχεται τρία τουλάχιστον (στατιστικά μιλώντας πάντα) σύνολα φοιτητών: 1) Ενα 60% που θα έπρεπε να το συμβουλέψουμε να αλλάξει καριέρα γιατί βρέθηκε εκεί «κατά λάθος» και θα ταλαιπωρηθεί σπουδάζοντας πολλά χρόνια άδικα. 2) Ενα 20% που πήγε πολύ καλά στις εξετάσεις και αντιπροσωπεύει φοιτητές  αποφασισμένους να σπουδάσουν  φυσική, και 3) Ενα 20% που έπρεπε να του δώσουμε μια ακόμα ευκαιρία για να δούμε αν θα περάσει στην κατηγορία 1) ή 2) στις εξετάσεις του επόμενου  έτους. Συμπερασματικά, μόνο 60 φοιτητές από τους 200 θα έπρεπε να συνεχίσουν στο δεύτερο έτος και πιθανά στο τρίτο να έφταναν τελικά οι 30! Είναι σαφές ότι το 70% των φοιτητών που σπουδάζουν στο πανεπιστήμιο βρίσκονται εκεί γιατί δεν βλέπουν άλλη επαγγελματική διέξοδο και θα συσσωρευτούν σταδιακά στην κατηγορία των «αιώνιων φοιτητών».

Γράφει ο Ηλίας Κανέλλης

  Το καινούργιο τεύχος του «Τάιμ» κυκλοφόρησε με δύο εξώφυλλα. Στο ένα, δύο κορίτσια σαν τα κρύα τα νερά φιλιούνται περιπαθώς στο στόμα. Στο άλλο, το ίδιο πάθος επιδεικνύουν σε ένα επίσης ερωτικό φιλί δύο άντρες - ο ένας φοράει γυαλιά μυωπίας. Ο τίτλος είναι και στα δύο εξώφυλλα κοινός: «Ο γάμος των γκέι έχει ήδη κερδηθεί». «Το Ανώτατο Δικαστήριο δεν έχει ακόμη αποφασίσει, αλλά η Αμερική το έχει ήδη κάνει», σημειώνει το περιοδικό, παίρνοντας θέση σε ένα ζήτημα για το οποίο διεξάγεται έντονη, ζωηρή και όχι πάντα πολιτισμένη συζήτηση στην αμερικανική κοινωνία.

Γράφει ο Φώτης Γεωργελές

Είναι κρίμα που οι άνθρωποι μαθαίνουν μόνο από τα λάθη τους. Και είναι πολύ κρίμα όταν αυτά τα παθήματα που γίνονται μαθήματα συμβαίνουν δίπλα μας, συμβαίνουν σε μας.

Μέσα σε 10 μέρες είδαμε το «what if». Την εναλλακτική πραγματικότητα που κι εδώ στην Ελλάδα τόσο φλογερά μας προπαγάνδιζαν όλα αυτά τα χρόνια. Η Κύπρος αντίκρισε την άβυσσο μόνο με την ορατή προοπτική της άτακτης χρεοκοπίας, ούτε καν με την ίδια τη χρεοκοπία. Κλειστές τράπεζες, όριο ανάληψης στα ΑΤΜ 100 ευρώ, κλειστά βενζινάδικα, καταστήματα που πωλούν μόνο μετρητοίς, ελλείψεις σε φάρμακα και τρόφιμα. Ο λαϊκισμός στα λόγια είναι αήττητος. Υπόσχεται πάντα το τέλειο. Όταν φτάνει η ώρα της πραγματικότητας είναι πια αργά. Ακόμα κι αν αποφευχθεί η πλήρης κατάρρευση, η ζημιά έχει ήδη γίνει.

Του Μιχάλη Μπάκα

Το κείμενο της Νατάσας Στραχίνη στην «Απλωταριά» ήταν αυτό που με περισσή ευκολία οι δημοσιογράφοι αρέσκονται να λένε «γροθιά στο στομάχι», μόνο που αυτή την φορά η έκφραση αυτή άξιζε να χρησιμοποιηθεί. Το βίντεο του Σύριου πατέρα, που αναζητά τον γιο του που έχει χαθεί από τις 7 Μαρτίου, είναι συγκλονιστικό.

Ο πατέρας ζει στην Ελλάδα και ο δεκατετράχρονος γιος του, που είχε γεννηθεί εδώ και έζησε στη χώρα μας για περισσότερα από 10 χρόνια, χάθηκε στα νερά του Αιγαίου στην προσπάθεια του να επιστρέψει στην Αθήνα στην αγκαλιά του πατέρα του.

Γράφει ο Βασίλης Βενιζέλος

Πολύ ανησυχητικά τα στοιχεία για τη δωρεά οργάνων σώματος στη χώρα μας, στοιχεία τα οποία έδωσε, την Τετάρτη 20 Μαρτίου, σε συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης Ήπατος!

Ο Σ. Καραταπάνης υπογράμμισε, με εμφανή απογοήτευση, ότι είναι δραματική η μείωση την οποία εμφανίζουν- το πρώτο τρίμηνο του 2013- οι δότες οργάνων, σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2012, καθώς -από την αρχή του 2013, μέχρι σήμερα- είχαμε στη χώρα μας μόλις 7 δότες οργάνων, ενώ οι δότες ήταν 16 στο αντίστοιχο περυσινό χρονικό διάστημα...

 Μια νέα εθνικοπατριωτική μπούρδα κάνει το γύρο του ίντερνετ: Σ' ένα βιβλίο εκμάθησης αγγλικών, το ελληνικό κράτος προπαγανδίζει την εμφύτευση μικροτσίπ στα παιδιά μας! Το είχα ακούσει, και είχα δει την (όντως αληθινή) σελίδα σε πολλά σάιτ.

Η ανεκδιήγητη βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων Σταυρούλα Ξουλίδου έστειλε μάλιστα αυτήν την επιστολή στο Υπουργείο Παιδείας:

Γράφει ο Κωστής Παπαϊωάννου

Δεχόμαστε καλόπιστα ότι η πολυπόθητη ανάπτυξη και η ανάκαμψη θα ξεκινήσουν από τα ορυχεία χρυσού και χαλκού στις Σκουριές της Χαλκιδικής. Δεχόμαστε ότι το τίμημα που κατέβαλε η εταιρεία Ελληνικός Χρυσός για τη γη που της παραχωρήθηκε ήταν εύλογο (11.000.000 ευρώ για 317.000 στρέμματα, ήτοι 34 ευρώ ανά στρέμμα). Δεχόμαστε ότι θα δημιουργηθούν πολλές θέσεις εργασίας. Δεχόμαστε ότι δεν θα υπάρξουν σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις: η εταιρεία βεβαιώνει εξάλλου ότι η Χαλκιδική θα μείνει πράσινη, η σκόνη στην ατμόσφαιρα λίγη και ασφαλής, τα υπόγεια ύδατα αναλλοίωτα. Δεχόμαστε ότι καλώς το Δημόσιο δε θα εισπράττει έσοδα από δικαιώματα εξόρυξης, αφού ο μεταλλευτικός κώδικας δεν το προβλέπει.

Γράφει ο Φώτης Γεωργελές

Η Κύπρος είναι το Βατερλό όλων των ελληνικών δημαγωγικών μύθων. Και ΑΟΖ είχαν ανακηρύξει και τα πετρέλαια διαπραγματεύονταν και Ρώσους φίλους και καταθέτες διέθεταν και αριστερό πρόεδρο είχαν, όχι «δοσίλογους» όπως εμείς. Κι όμως, ούτε ο συχωρεμένος ο Τσάβες τους έστειλε δωρεάν πετρέλαιο, ούτε οι Ρώσοι και οι Κινέζοι τους δάνεισαν. Και ο Χριστόφιας κλαίγοντας τους ανακοίνωσε τη χρεοκοπία και τα μνημόνια. Το ’χουν αυτό οι συμπατριώτες μας, όταν χρεοκοπούν οι πολιτικές τους, κλαίνε. Πριν 9 χρόνια ένας άλλος εξίσου μεγάλος πατριώτης τορπίλισε το όνειρο δεκαετιών, την επανένωση του νησιού, τον τερματισμό της κατοχής. Για να μη μοιραστεί την ευημερία της η πλουσιότερη κοινότητα με την πιο φτωχή. Κλαίγοντας κι αυτός. Η ιστορία εκδικείται.