Ο Τάσος έχει τρελαθεί με την Έφη. Ήταν συμμαθητές στο Λύκειο και ζούσαν στην ίδια γειτονιά. Όσο όμως και να της το λέει, όσα μηνύματα και να της στέλνει, όσο και να την κερνά στις καφετέριες της Ξάνθης, εκείνη μάλλον δεν τον παίρνει στα σοβαρά. Κάποιον άλλο πιο δημιουργημένο ψάχνει. Τελευταία τη συνάντησε έξω από το σπίτι του Μάνου Χατζηδάκι στην Παλιά Πόλη.
- Έφη φεύγω αύριο για Λήμνο. Μη με παιδεύεις άλλο. Πώς αλλιώς να σου το πω; Πού να σου το γράψω; Θα το πω σε όλο τον κόσμο ότι είσαι ο έρωτας της ζωής μου.
Το είπε και το έκανε ο Τάσος. Ήρθε στη Λήμνο και βρήκε το πιο διάσημο μέρος για να γράψει τον καημό του. Στην άσκεπη εκκλησία, στη σπηλιά της Κακαβιώτισσας. Στο σήμα κατατεθέν όλων των τουριστικών οδηγών. Δεν μπορεί, θα συγκινηθεί τώρα η Έφη. Μισή ώρα περπάτησε στα κακοτράχαλα βουνά. Και αν ήταν να πετύχει το σκοπό του, θα το έγραφε και στον Ερμή του Πραξιτέλη, θα κρεμούσε μία ταμπέλα στο χέρι του Ηνίοχου των Δελφών ή θα ζωγράφιζε πάνω στα γλυπτά του Παρθενώνα. Σε αυτά που δεν μας τα δίνουν πίσω οι Ανθέλληνες Εγγλέζοι. Εμείς, οι κληρονόμοι των αρχαίων, δικαιούμαστε να ρίχνουμε επάνω τους και λίγη μπογιά.
Μήπως ξέρει κανένας σας αν συγκινήθηκε η Έφη;
Ίσως να μην είναι όμως αυτή η ιστορία του Τάσου από την Ξάνθη. Κάτι άλλο να τον έσπρωξε να μη σεβαστεί το φυσικό αυτό στολίδι. Ίσως κάποιος άλλος Τάσος, πιο μεγάλος να ζει με την Έφη χρόνια, και ήρθε να το πει και σε μας εδώ στη Λήμνο για να μην ζούμε μέσα στην άγνοια. Πάντως, την εκδοχή αυτή, τη θεωρώ απίθανη. Εκτός αν και η ίδια η Έφη έχει προσαρμοσθεί στο IQ του Τάσου.
Φίλοι μου αναγνώστες,
Η ιστορία αυτή είναι γραμμένη το 2015 και, όπως καταλαβαίνετε, είναι φανταστική. Πραγματικό όμως είναι ότι το πανέμορφο αυτό σημείο της Λήμνου, κάποιοι δεν του φέρονται με σεβασμό.
Η ζωή όμως γράφει τα δικά της σενάρια που καμιά φορά είναι πολύ απρόβλεπτα. Και κάποια -ευτυχώς- έχουν ευχάριστο τέλος.
Πέρασαν τέσσερα και βάλε χρόνια από τότε (3-5-2015), που ο Τάσος μας ενημέρωσε για την Έφη, με την μπλε μπογιά που περίσσεψε από το βάψιμο της καγκελόπορτας. Η πανέμορφη Κακαβιώτισσα κάθεται εκεί και περιμένει να τη θαυμάσουν και να της κάνουν συντροφιά.
Σήμερα όμως σας έχω ένα συγκλονιστικό νέο. Βρέθηκα σε μια παρέα τριαντάρηδων που ήταν όλοι γνωστοί μου εκτός από έναν. Δίπλα του είχε ένα παιδικό καρότσι με ένα μωρό 15 μηνών περίπου. Μου τον σύστησαν.
- Ο φίλος μας ο Τάσος από την Ξάνθη. Ήρθε εδώ για να δουλέψει ένα καλοκαίρι και έμεινε για πάντα. Παντρεύτηκε και Λημνιά (δεν θα σας πω ποια).
Τινάχτηκα σαν ελατήριο. «Να είναι ο Τάσος της ιστορίας μου;», σκέφτηκα. Με τα πολλά του είπα την ιστορία που είχα γράψει για την Κακαβιώτισσα το 2015. Ήταν ο Τάσος ο ίδιος, ο… καλλιτέχνης με τη μπλε μπογιά. Ομολογώ ότι τον αντιμετώπισα με επιφυλακτικότητα.
- «Εγώ είμαι, αλλά η ιστορία σας με αδικεί», μου είπε με ευγένεια. «Δεν το πολυσκέφτηκα όταν το έγραψα. Ήμουν 25 χρόνων τότε και απελπισμένος. Δεν είχα δουλειά, ήμουν μόνος σε ξένο τόπο. Την Έφη τη γνώρισα εδώ στη Λήμνο όταν ήρθα τον Απρίλη του 2015. Την ήθελα αλλά παντρεύτηκε άλλον».
Συζητήσαμε αρκετά με τον Τάσο. Πράγματι του είχα φερθεί με αυστηρότητα και επιθετικότητα τότε. Η δύσκολη συμμαθήτρια από την Ξάνθη και η συνάντηση στο σπίτι του Χατζηδάκη ήταν ένα φανταστικό ρομάντζο, από αυτά της παλιάς εποχής που ακούγαμε στο ραδιόφωνο πριν ανακαλύψουμε το Survivor, το Λάκη Γαβαλά και την Αννίτα Πάνια. Βρήκα ένα Τάσο ώριμο και σοβαρό. Συζητήσαμε για το σεβασμό που πρέπει δείχνουμε στα μνημεία και γενικά για τη συμπεριφορά μας στους δημόσιους χώρους.
- «Με την πρώτη ευκαιρία θα πάω να τη σβήσω», μου υποσχέθηκε. «Είναι απαράδεκτο αυτό που έκανα τότε. Βλέπω τώρα ανθρώπους που γράφουν στις πινακίδες και στεναχωριέμαι. Τι δουλειά έχει ο ΠΑΟΚ σε πινακίδα για τον Κάσπακα; Κινδυνεύουν οι οδηγοί και οι οικογένειές τους», μου είπε αφοπλιστικά. «Χτες γράψανε στο φρεσκοβαμμένο τοίχο του σπιτιού μου. Κόντεψα να βάλω τα κλάματα. Πλήρωσα ένα μισθό μου για το βάψιμο».
Μακάρι να λέει την αλήθεια ο Τάσος. Μακάρι και οι άλλοι που σκέφτονται σαν το Τάσο του 2015 να ωριμάσουν. Δεν θα πετούν το σκουπίδια τους στους κάδους ανακύκλωσης, και οι «φιλόζωοι» δεν θα βγάζουν το σκυλάκι τους στο πάρκο Ανδρωνίου για την ανάγκη του. Και όταν ως φυσιολάτρες διανυκτερεύουν στην παραλία, θα την αφήνουν πιο καθαρή από όσο τη βρήκαν.
Τα λάθη της νιότης μπορούμε να τα κατανοήσουμε, και αν δεν είναι ανεπανόρθωτα μπορούμε, και να τα συγχωρήσουμε. Η συστηματική αντικοινωνική συμπεριφορά όμως, δεν έχει καμία δικαιολογία και δεν δικαιούται καμία ανοχή.
Μύρινα, 6 Αυγούστου 2019