Πριν λίγη ώρα, κατά τη διάρκεια της τριήμερης συζήτησης στη Βουλή επί των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης και ενώ στο βήμα ήταν ο Γραμματέας του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, ένιωσε πόνο στη μέση, έχασε την ισορροπία του και παραλίγο να σωριαστεί. Μάλιστα έσπευσαν πολλοί βουλευτές να τον βοηθήσουν μέχρι να συνέλθει.
Παρόλα αυτά ο κ. Κουτσούμπας, δεν έχασε το χιούμορ του, το οποίο διαθέτει σε μεγάλες ποσότητες κάτι που είναι αδιαφιλονίκητο προσόν και μάλιστα στο ευρύ κοινό, αναδείχτηκε πρόσφατα.
Θέλοντας να αποφορτίσει λοιπόν την ατμόσφαιρα σχολίασε: «Μου είπαν ότι στο πρόβλημα της μέσης θα βοηθούσε να χάσω μερικά κιλά, αλλά δεν νομίζω να προλαβαίνω στα επόμενα πέντε λεπτά πού έχω για να τελειώσω την ομιλία μου».
Κι όταν ο κ. Κουτσούμπας ξανασηκώθηκε για να ολοκληρώσει την ομιλία του, ολόκληρη η αίθουσα του Κοινοβουλίου, τον χειροκρότησε θερμά!
Τι ωραία εικόνα! Κυρίως επειδή δεν την συναντάμε συχνά στην ελληνική Βουλή. Μα θα μου πεις, η πολιτική ασκείται στη βάση της σύγκρουσης επί της διαφωνίας. Δεκτόν. Ωστόσο η σύμπλευση στα δύσκολα πάντα προσφέρει θεαματικά και προς όφελος της χώρας αποτελέσματα.
Συχνά, η συναίνεση απομακρύνει τα δύσκολα ή τα κάνει ευκολότερα. Αρκεί να μην προτάσσεις αμοραλιστικά το κομματικό συμφέρον έναντι αυτού της χώρας.
Εντάξει, δεν είπαμε να φτάσουμε στο επίπεδο της Ζωής η οποία από το βήμα της Βουλής υπερασπίστηκε την «αγάπη η οποία μπορεί να κινήσει το σύμπαν», αλλά αν η ομοθυμία που είδα πριν από λίγο στην ελληνική Βουλή για αυτή την ανθρώπινη στιγμή, εφαρμόζονταν όχι εν είδει χειροκροτήματος, αλλά ως συμπόρευση που θα ξεπερνούσε κάθε κομματική και ψευτοιδεολογική διαφωνία, θα είχαμε ξεπεράσει την κρίση πριν αφήσει το ίχνος της βαρύ στις ζωές μας, θα είχαμε βγει από τα μνημόνια πολύ πριν αυτά γίνουν τρία.
Τίποτα, δεν είναι μοιραίο. Όλα είναι επιλογές.
