Η μεσοπέλαγη απομόνωση του νησιού μας, μας δίδαξε ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε δύσκολα περιστατικά και να προστατεύουμε την ανθρώπινη ζωή με μεγάλη ευθύνη. Διότι τα περιστατικά γίνονται ακόμη ποιο δύσκολα όταν ο καιρός είναι πολύ άσχημος και το νησί δεν μπορεί να προσεγγιστεί ούτε από θάλασσα ούτε από αέρα. Το Νοσοκομείο είναι οργάνωση- εξοπλισμός - νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό με βάση το οργανόγραμμα που υπάρχει για τη σωστή παροχή υπηρεσιών Υγείας στη νησιωτική Ελλάδα.
Σε μια κοινωνία χωρίς νοσοκομείο - περίθαλψη - σχολεία και πρωτογενή παραγωγή δεν μπορεί να υπάρξει ζωή . Μόνο με τον τουρισμό, τις τράπεζες καιτα υποβαθμισμένα ακτοπλοϊκά και αεροπορικά μέσα δεν μπορεί υπάρχει γενικά ανάπτυξη και πρόοδος στο νησί. Η νησιωτικότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ειδικό αναπτυξιακό πρόγραμμα και ειδικό πολιτικό σχεδιασμό που καθορίζεται και συνταγματικά μέσα από την αυτοδυναμία και την αυτοτέλεια του νησιωτικού χώρου με ασφαλείς και σωστές ακτοπλοϊκές και αεροπορικές συγκοινωνίες, με προμετωπίδα τη προσφορά ασφάλειας και νοσοκομειακής περίθαλψης στους νησιώτες και τους επισκέπτες/τουρίστες.
Με αυτά τα κριτήρια και τις αναγκαίες απαιτήσεις έγινε το Νοσοκομείο, το Αεροδρόμιο, το Λιμάνι στο νησί μας διότι μέσα από αυτές τις στοιχειώδεις αναγκαίες υποδομές έχουμε αναπτυξιακό προσανατολισμό και ευημερία των πολιτών στο νησιωτικό χώρο παραμένοντας και προσφέροντας ως εργαζόμενοι στα νησιά μας.
Η θητεία μου στο νοσοκομείο Λήμνου για 30 χρόνια νομίζω ότι μου επιτρέπουν να έχω άποψη για την ιατρική και μάλιστα και τη νοσοκομειακή περίθαλψη, γιατί εκτός από τη θητεία μου ως γιατρός νοσηλεύτηκα και 3 φορές επειγόντως και μάλιστα τη μια με αερομεταφορά με φορείο με το δρομολόγιο της γραμμής στην Αθήνα.
Επομένως όποιος δεν γνωρίζει τι σημαίνει το επείγον, δεν μπορεί μόνο με λόγια και περιγραφές να το καταλάβει. Πρέπει να γνωρίζουν τι είναι αρρώστια και επείγον περιστατικό και να έχουν νιώσει την έννοια του και τη σημαντικότητά του επείγοντος και τι μπορεί να σημαίνει για τον ακρίτα γιατρό αλλά και για τον ακρίτα άρρωστο αυτό. Εάν δεν το αντιλαμβάνονται, αυτό είναι αδιαφορία ή ανικανότητα. Ο κάθε γιατρός και το νοσηλευτικό προσωπικό δοκιμάζεται σε πολλούς παράγοντες και καταστάσεις όπως η γνώση, η υπευθυνότητα, η σοβαρότητα, η προθυμία το άγχος, η αγωνία και η προσφορά υπηρεσιών βοήθειας προς το περιστατικό και τον ασθενή.
Ενώ όλα αυτά είναι μόνο το αποτέλεσμα της συγκροτημένης συνεργασίας μεταξύ της επιστημονικής επάρκειας των ιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού, εκείνη την ώρα είναι στο περιστατικό ο γιατρός , το νοσηλευτικό προσωπικό, ο άρρωστος ο καιρός και ο Θεός ! Πάντως 30 χρόνια που υπηρέτησα στο Νοσοκομείο, κανένας δεν ήλθε να δει πια είναι η επιστημονική μου επάρκεια κάτι που νομίζω ότι γίνεται ακόμη και σήμερα. Σε κάθεεπείγον περιστατικόδεν μπορεί να χρονοτριβείς, η ετοιμότητα και η διάγνωση πρέπει να είναι άμεση και κυρίως τα αποθέματα σε ΑΙΜΑ ιδίως σε περίοδο καλοκαιριού εξασφαλισμένα!!!
Τέλος η παρουσία του αναισθησιολόγου απαραίτητη και αναγκαία καθώς επίσης του χειρουργού του γυναικολόγου και του Καρδιολόγου. Είναι τραγικό να μην υπάρχουν οι απαραίτητοι γιατροί ορισμένων ειδικοτήτων για να αντιμετωπίσουν το επείγον περιστατικό Τέλος είναι γνωστό σε όλους ότι άλλο ο γιατρός στην ηπειρωτική Ελλάδα και άλλο στα ακριτικά νησιά. Η ιατρική στη νησιωτική Ελλάδα είναι μάχιμη, είναι πρώτης γραμμής και χρειάζεται άμεση επέμβαση, ετοιμότητα με ολοκληρωμένες μονάδες επείγουσας ιατρικής και νοσηλείας και με βασικό και το απαραίτητο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό ενώ το πρόβλημα αυτό είναι διαχρονικό.
Τέλος τα τελευταία χρόνια παρατηρείται η έλλειψη των αναγκαίων ειδικοτήτων και πολλές φορές το πρόβλημα είναι δυσεπίλυτο ενώ ταυτίζεται με τα κίνητρα και με τη χαμηλή μισθοδοσία των ιατρών. Δεν μπορεί όμως να απουσιάζουν και οι δυο καρδιολόγοι μαζί ! Δεν είναι δυνατόν να στέλνουμε να καλύψουμε μια θέση με μια μπλούζα χωρίς αυτή να έχει επιστημονικό περιεχόμενο και χωρίς να υπάρχει ο επιστημονικός εξοπλισμός και να δημιουργούμε πολλές φορές επιστημονικό υπερπληθυσμό ενώ αλλού να απουσιάζουν στοιχειώδεις ειδικότητες και να γίνεται σπάταλη σε υλικά τα οποία πολλές φορές δεν χρησιμοποιούνται.
Πρέπει να έχουμε παροχή υπηρεσιών υγείας ενός βασικού επιπέδου προς τους κατοίκους μας, τους αποκαλούμενους άκριτες και μάλιστα στα βορειοανατολικά σύνορα της Ενωμένης Ευρώπης. Επίσης, είναι σε όλους γνωστό ότι τα επείγοντα περιστατικά στα νησιά μας όπως τα έχω ζήσει, γίνονται λόγω γεωγραφικής θέσεως πολύ πιο επείγοντα από την στεριά. Είναι γνωστό ότι μετά τη συνταξιοδότηση μου, επέλεξα να παραμείνω στο νησί μόνιμα και η παροχή σωστής περίθαλψης με προβληματίζει όπως και χιλιάδες άλλους συμπολίτες μας λόγω της επιβαρυμένης υγείας μας. Επομένως κάθε παρέμβαση στο νοσοκομείο μας θα έχει μοναδικό στόχο την αναβάθμιση της παρεχομένης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και νοσηλείας και σοβαρό περιορισμό των δαπανών με κριτήρια τέτοια που στην παροχή υπηρεσιών υγείας δεν χρειάζεται φοβικό σύνδρομο δαπανών αλλά ελεγχόμενη και λελογισμένη δαπάνη.
Έτσι χρειάζονται να δοθούν κίνητρα στο βασικό καιθεμελιώδες τμήμα του Νοσοκομείου που είναι το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και για αυτό το λόγο θα καταθέσω τα κίνητρα για την δική μου περίπτωση όταν πριν 52 χρόνια ήλθα για 5 χρόνια στο Νησί. Έτσι ως νέο ιατρό, μου προσέφεραν σημαντικά για την εποχή εκείνη κίνητρα και συνέχισα. την εργασία. μου για 30 ακόμη χρόνια ως διευθυντής στο εργαστήριο ενώ είχα παράλληλα και την ευθύνη της αιμοδοσίας και των μεταγγίσεων. Επίσης επέτρεπαν στους νοσοκομειακούς γιατρούς να λειτουργούμε και ιατρεία έκτος νοσοκομείου.
Έτσι με αρχικό. μισθό 6500 δρχ ενώ για το σπίτι με 3 δωμάτια πλήρωνα ενοίκιο 2500 δρχ. πήρα αρκετά σύντομα τον βαθμό του Δ/ντη στο Μικροβιολογικό εργαστήριο. Ο ένας χρόνος μισθολογικά λαμβάνονταν για δυο ενώ δεν πληρώναμε τέλη κυκλοφορίας στα αυτοκίνητα ενώ οι Λήμνιοι της Αμερικής «ο Ήφαιστος» έδιναν στους διευθυντές επίδομα 2000 δρχ. το μήνα και στους βοηθούς 1000 δρχ για ένα χρόνο.
Τέλος, μετά από 3 χρόνια είχα το δικαίωμα. να πάρω δάνειο 1.000.000 δρχ.απο το ταμείο Παρακαταθηκών και δανείων για 30 χρόνια με δόσεις από το μισθό μου και μετά από τη σύνταξη μου και το οποίο εξόφλησα. Έτσι έκτισα το σπίτι που μένω σήμερα.
Καμιά επένδυση και κανένα τουριστικό προϊόν δεν μπορεί να προχωρήσει εάν δεν υπάρχει συγκροτημένο Νοσοκομείο .
Το Νοσοκομείο της Λήμνου χρειάζεται ανάπτυξη, αυτοτέλεια, αυτοδυναμία στις βασικές ειδικότητες και τις κλινικές έτσι όπως είναι σήμερα που μετά από πολλούς αγώνες δημιουργήσαμε, όταν εγώ τότε τη δεκαετία του 70 μεγάλωσα τα παιδιά μου χωρίς αναισθησιολόγο αλλά και χωρίς ακτινολόγο.
Σήμερα πρέπει να μιλάμε για βελτίωση των παραχωμένων υπηρεσιών υγείας στα νοσοκομεία της νησιωτικής Ελλάδας και όχι να επανέλθουμε στην εποχή των αερομεταφορών που το κόστος ήταν και είναι τεράστιο αλλά και πολλές φορές επικίνδυνο. Η βελτίωση με ορθολογικό προγραμματισμό της συγκρότησης και της λειτουργικότητας, με πληθυσμιακά και αναπτυξιακά κριτήρια των Νοσοκομείων των νησιών και της Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου θα πρέπει να είναι βασικός μας στόχος.
