Όπως ακριβώς συνέβη και με το πετρέλαιο θέρμανσης έτσι και με τη βενζίνη, ήταν θέμα χρόνου οι καταναλωτές να αναζητήσουν εναλλακτικές λύσεις φιλικές προς την… τσέπη τους. Η επικρατέστερη αυτή τη στιγμή, είναι το LPG (Liquefied Ρetroleum Gas- υγροποιημένο αέριο πετρελαίου) ή κοινώς υγραέριο. Πρόκειται για ένα μείγμα από προπάνιο και βουτάνιο, το οποίο χρησιμοποιείται ως καύσιμο για κινητήρες και αποτελείται από οργανικές άοσμες υδρογονανθρακικές ενώσεις, οι οποίες συμπιεσμένες μπορούν να αποθηκευθούν σε υγρή μορφή.

Ένα σπίτι με μηδενική κατανάλωση ενέργειας που κατασκευάζεται αυτό το διάστημα στο Αμβούργο θα περιλαμβάνει την πρώτη παγκοσμίως «βιο - προσαρμοστική πρόσοψη», όπως τη χαρακτηρίζουν οι εμπνευστές της. Πρόκειται για μια επιφάνεια σπαρμένη με ζωντανά μικροφύκη, τα οποία θα παρέχουν στο σπίτι σκιά, αλλά και ανανεώσιμη ενέργεια.

Ενεργοποιείται κατά τον οργασμό και τις ώρες μετά - ισχυρότερη κι απ' την πιο δυνατή εξάρτηση η χημεία της τρυφερότητα.

Την έχουν πει ορμόνη της στοργής, του δεσμού και της αγκαλιάς. Ενεργοποιείται κατά τον οργασμό και τις ώρες μετά, όπως και κατά την γέννα, σφραγίζοντας με «εκλεκτές» εκκρίσεις στον εγκέφαλο την δέσμευση της αγάπης μεταξύ των ανθρώπων.

Η Οκυτοκίνη, γνωστή και ως cuddle ή love hormone, βοηθά στην απεξάρτηση ακόμη και από την ηρωίνη, όπως και το αλκοόλ, αν χορηγηθεί σε χάπι, που προσδίδει τελικά στον εγκέφαλο την «νιρβάνα» της αγκαλιάς!

Η παρόμοια κατεύθυνση της περιστροφής της Γης και της τροχιάς της Σελήνης είναι ένα από τα ισχυρότερα επιχειρήματα αυτής της θεωρίας.

Δεν είναι αστείο, είναι πέρα για πέρα αλήθεια: στο... βωμό του κέρδους, ένας άνδρας από την Τασμανία θέλει να κάνει το νεκροτομείο, ξενοδοχείο!

 Ο λόγος για έναν επενδυτή που σκοπεύει να μετατρέψει το νεκροτομείο ενός ψυχιατρικού ασύλου στην Τασμανία σε ξενοδοχείο, ελπίζοντας πως θα προσελκύσει πελάτες που αναζητούν κάτι διαφορετικό.

 Όπως κάθε χρόνο στην αρχή του φθινοπώρου, θα εμφανιστεί στον νυχτερινό ουρανό μια ακόμη βροχή διαττόντων αστέρων, οι Ωριωνίδες, που φέτος αναμένεται να κορυφωθούν το βράδυ του Σαββάτου και έως την αυγή της Κυριακής 21 Οκτωβρίου. Οι αστρονόμοι της NASA περιμένουν περίπου 20 έως 25 πεφταστέρια ανά ώρα και επειδή το φεγγάρι δεν βρίσκεται κοντά σε πανσέληνο, το φως του δεν θα εμποδίζει την παρατήρηση, στο μέτρο βέβαια που δεν υπάρχουν σύννεφα στον ουρανό.

Φωτεινοί σωλήνες και μεγάλοι λέβητες εκτίθενται σε αυτό, όπως και παλιές θερμάστρες, φούρνοι για το ψωμί και σκεύη κουζίνας από την Τανζανία ή το Βόρνεο για το μαγείρεμα ή το άναμμα της φωτιάς.

Κοίτα να δεις τελικά που παρά την κρίση που χτυπά την Ισπανία μανιωδώς,οι καινοτόμες ιδέες που έρχονται από την Ιβηρική δεν εκλείπουν!

Και εξηγούμαι: οι αλληλέγγυοι,λοιπόν, φίλοι Ισπανοί δημιούργησαν μία κατασκευή στο λιμάνι της Βαρκελώνης που είναι δύο σε ένα,όπως η διαφήμιση,δηλαδή και στολίδι για την πόλη τους αλλά και μια νέα πρόταση για την εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας.

Στα εννέα χρόνια της ζωής της η Ρέιτσελ Μπέκγουιθ… πρόλαβε να δωρίσει τρεις φορές τις κοτσίδες της. Η πρώτη φορά ήταν στα πέντε της: στο σχολείο πληροφορήθηκε πως μια οργάνωση (Locks of Love ή Κοτσίδες της Αγάπης) συγκέντρωνε μαλλιά για να φτιάχνει περούκες για παιδιά που πάσχουν από καρκίνο. Η Ρέιτσελ δεν δίστασε καθόλου. Εβαλε τη μητέρα της Σαμάνθα να την κουρέψει και μετά περίμενε να ξαναμεγαλώσουν τα μαλλιά της. Και τα έκοψε και πάλι. Η τρίτη φορά ήταν στις 23 Ιουλίου, την ημέρα που σκοτώθηκε σε τροχαίο: οι γονείς της δώρισαν τα όργανα της Ρέιτσελ μαζί με την τελευταία της κοτσίδα.

Ο Ντέμιεν Χέρστ ποζάρει μπροστά από ένα απ’ τα περίφημα έργα του με τις πεταλούδες. Η κριτική που δέχτηκε ήταν σφοδρή, καθώς χρειάστηκε να εξοντωθούν 9.000 πεταλούδες “στο όνομα της τέχνης” όπως αναφέρεται στο Huffington Post. Σκέφτομαι: Τί είναι αληθινό; Τί είναι ηθικό; Τί είναι ανήθικο; Τί είναι επιτρεπτό; Πού είναι τα όρια; Τί νομιμοποιεί ένα έργο που προκειμένου να δημιουργηθεί πρέπει να καταστρέψει; Πώς δικαιολογώ ένα διακοσμητικό έργο που έχει “θυσιάσει” πεταλούδες; Μήπως είμαι υπερβολικός; Η φύση ανακυκλώνει, η φύση καταναλώνει και αποσυνθέτει κι ανασυνθέτει, γιατί όχι κι ο άνθρωπος; Πόσο δύσκολο είναι να συμφιλιωθούμε με την σκοτεινή μας πλευρά; Μήπως με πονάει το συμβολικό επίπεδο, η θυσία της πεταλούδας για την τέχνη, ή απλά κολλάω στην επιφάνεια; Άραγε η τέχνη δεν είναι εξ’ ορισμού μια διαδικασία διατύπωσης ερωτημάτων; Και η ίδια η διατύπωση των ερωτημάτων δεν είναι άραγε κι αυτή η κατ’ εξοχήν τέχνη;