Κι όμως, όσο κι αν οργιάζει η φαντασία, η πραγματικότητα είναι πολύ πεζή. Ας σκεφτούμε πως την εποχή που δεν υπηρχε η ευκολία και η επιπολαιότητα της ψηφιακής φωτογραφίας, οι αναμνηστικές -αναλογικές- φωτογραφίσεις ήταν πολύ μεγάλη, μα και ακριβή υπόθεση. Οι φωτογραφίσεις γινόταν σε ελάχιστες, συγκεκριμένες και σημαντικές στιγμές της ζωής, τα “μοντέλα” λόγω της σημαντικότητάς αυτής φορούσαν τα καλά τους ρούχα και πόζαραν με απαράμιλλη σοβαρότητα. Η τεχνολογία των τότε φωτογραφικών μηχανών, απαιτούσε απο τους φωτογραφιζόμενους να μένουν ακίνητοι, μια που οι φωτογραφίες ήταν μακράς εκφώτισης και οποιαδήποτε κίνησή τους έκανε τις φωτογραφίες ανεστίαστες, θολές και συνεπώς άχρηστες. Κάπου εδώ έρχεται η κρυμμένη μητέρα (ή αλλιώς η “ζωντανή κουβέρτα”) για να εκτελέσει τα καθήκοντά της: οι μαμάδες που ήθελαν να απαθανατίσουν τα πορτραίτα των νεογέννητων καμαριών τους, χωρίς όμως να φαίνονται οι ίδιες στην φωτογραφία, κάλυπτονταν απο υφάσματα ώστε να μπερδεύονται με το φόντο και κρατούσαν σφιχτά στην αγκαλιά τους τα μωρά ώστε να είναι ήρεμα (!) και να μην κινούνται για να βγει η φωτογραφία εστιασμένη.
Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω γιατί προτιμούσαν να μην βγουν και οι ίδιες μια ρημαδοφωτογραφία αλλά να φωτογραφίζονται σαν τον Darth Vader — ίσως γιατί δεν υπήρχε ο Darth Vader. Πάντως, υπάρχει ένα //www.flickr.com/groups/1264520@N21/" target="_blank">group στο Flickr, που δηλώνει ενθουσιασμένο με τις “Κρυμμένες Μητέρες” του παρελθόντος, και προσπαθεί να συγκεντρώσει όσο τον δυνατόν περισσότερες που να τις απεικονίζουν.