Η τέχνη του ερωτήματος, το ερώτημα της τέχνης

Ο Ντέμιεν Χέρστ ποζάρει μπροστά από ένα απ’ τα περίφημα έργα του με τις πεταλούδες. Η κριτική που δέχτηκε ήταν σφοδρή, καθώς χρειάστηκε να εξοντωθούν 9.000 πεταλούδες “στο όνομα της τέχνης” όπως αναφέρεται στο Huffington Post. Σκέφτομαι: Τί είναι αληθινό; Τί είναι ηθικό; Τί είναι ανήθικο; Τί είναι επιτρεπτό; Πού είναι τα όρια; Τί νομιμοποιεί ένα έργο που προκειμένου να δημιουργηθεί πρέπει να καταστρέψει; Πώς δικαιολογώ ένα διακοσμητικό έργο που έχει “θυσιάσει” πεταλούδες; Μήπως είμαι υπερβολικός; Η φύση ανακυκλώνει, η φύση καταναλώνει και αποσυνθέτει κι ανασυνθέτει, γιατί όχι κι ο άνθρωπος; Πόσο δύσκολο είναι να συμφιλιωθούμε με την σκοτεινή μας πλευρά; Μήπως με πονάει το συμβολικό επίπεδο, η θυσία της πεταλούδας για την τέχνη, ή απλά κολλάω στην επιφάνεια; Άραγε η τέχνη δεν είναι εξ’ ορισμού μια διαδικασία διατύπωσης ερωτημάτων; Και η ίδια η διατύπωση των ερωτημάτων δεν είναι άραγε κι αυτή η κατ’ εξοχήν τέχνη;