Έτσι σιγά-σιγά μια πληθώρα μικρών ασυνήθιστων μουσείων άρχισε να ιδρύεται στην πρωτεύουσα: Το μουσείο του καφέ, όπου εκτίθενται μύλοι του καφέ αλλά και μηχανές του εσπρέσο, το μουσείο του τσίρκου και των κλόουν. Όλα τα εκθέματα προέρχονται από ιδιωτικές συλλογές των οποίων οι ιδιοκτήτες, μερικές φορές μεγάλες επιχειρήσεις, αποφάσισαν να τα μοιραστούν με το ευρύ κοινό.
Η είσοδος κοστίζει μερικά ευρώ, οι εκθέσεις περιορίζονται σε μια ή δύο αίθουσες, το ωράριο λειτουργίας είναι αυστηρά καθορισμένο, αλλά οι επισκέπτες συρρέουν κατά χιλιάδες κάθε χρόνο στις πύλες τους.
Το μουσείο του δοντιού, όπου ο επισκέπτης αισθάνεται ότι βρίσκεται μέσα σε οδοντιατρείο. Περιγράφει τις διάφορες εξελίξεις του επαγγέλματος, τις παλιές προθέσεις από ελεφαντοστού, τα κέρινα εκμαγεία των ούλων που άλλοτε χρησίμευαν στη διδασκαλία της οδοντιατρικής θεραπείας, ή ακόμη εργαλεία που παραπέμπουν σε κελί βασανιστηρίων.
Τα μουσεία αυτά που μπορούν να προσελκύουν τόσο κόσμο όσο το δημοφιλές Albertina, το Μουσείο Καλών Τεχνών, το Πλανητάριο, επισκέπτονται συχνά ομάδες μαθητών.
Όπως ακριβώς με το Μουσείο αντισύλληψης και άμβλωσης, μια ιδιωτική έκθεση που άνοιξε το 2007 ένας γιατρός ο οποίος πίστευε πως δεν υπάρχει επαρκής ενημέρωση για το θέμα αυτό. Μοναδικό του είδους αυτού παγκοσμίως, το μουσείο δέχεται πολλές τάξεις από σχολεία, κυρίως μαθητές από 13 έως 18 ετών.
Για τους λάτρεις της τέχνης σε μικρογραφία, στο μουσείο-μινιατούρα, σε ένα τραπέζι 9 τετραγωνικών μέτρων, εκτίθενται μαγνητάκια με παραστάσεις έργων τέχνης σε μικρογραφία. Το μουσείο ανοίγει μόνο ένα μήνα το χρόνο.
Επίσης δημοφιλές είναι το Μουσείο των ΕπικήδειωνΤελετών στο οποίο εκτίθενται συλλογή με ρούχα νεκροθαφτών του 19ου αιώνα, φέρετρα, το μοναδικό σύστημα συναγερμού για τους ανθρώπους του γραφείου τελετών για την περίπτωση που κάποιος είχε ταφεί ζωντανός…