Λόγος αιχμηρός. Ουδεμία καμπύλη. Μόνο γωνίες. Εδώ το ερώτημα δεν είναι πως τετραγωνίζεις τον κύκλο, αλλά πως στρογγυλοποιείς το τετράγωνο. Και δεν νομίζω ότι θα τα καταφέρει ποτέ. Αν συμβεί, θα σημαίνει ότι θα χει αρχίσει τις εκπτώσεις στην αυθεντικότητά της.
Η συνέντευξη που θα διαβάσετε με την πρόεδρο της Δημοτικής κοινότητας Μύρινας Αδαμαντία Γαροφαλλίδου Παπούλκα, έγινε μετά από την πρώτη δράση της Δημοτικής Κοινότητας Μύρινας, την προηγούμενη εβομάδα. Εμμονή της, όπως λέει η ίδια, το "τώρα" και το "δίκαιο". Πάθος της; Δεν τη ρώτησα. Πιθανολογώ οτι θα μου λεγε ο χορός. Αν τη ρωτήσω, άραγε, μετά απο πέντε χρόνια;
Δ.Β: Εχθές πραγματοποιήσατε την πρώτη εθελοντική δράση της Δημοτικής Κοινότητας Μύρινας. Ευχαριστημένη;
Α.Γ.Π: Ενθουσιασμένη! Κι ο ενθουσιασμός προέρχεται από το αποτέλεσμα. Ξεκίνησε σαν μια ιδέα που θα περιορίζονταν μόνο στη συμμετοχή των συμβούλων της Δημοτικής κοινότητας, σαν μια πράξη παραδειγματισμού στο ξεκίνημα της θητείας μας. Στη πορεία στάλθηκαν ανακοινώσεις στα Μ.Μ.Ε. για να βοηθήσουν και οι δημότες της πόλης μας. Η μέρα και η ώρα δύσκολες, η συμμετοχή των 10 ατόμων όμως, ήταν υπεραρκετή ώστε μέσα σε 2 ώρες η πλατεία Υψιπύλης να αποκτήσει μια διαφορετική εικόνα. Πέρασα τουλάχιστον τρεις φορές από κει για να καμαρώσω το αποτέλεσμα και να πάρω κουράγιο απ αυτό, για την συνέχεια.
Δ.Β: Ποιό ήταν το μήνυμα; "Ό,τι έκαναν οι άλλοι προεκλογικά, εμείς το κάνουμε μετεκλογικά" ή απλώς ανακαλύψατε ότι υπάρχει πραγματικά μεγάλη έλλειψη προσωπικού;
Α.Γ.Π: Το μήνυμα μας είναι σαφές: "Σηκώστε τα μανίκια τι ελάτε να ομορφύνουμε την πόλη μας". Βεβαίως υπήρξε μια συγκεκριμένη προεκλογική δράση από τον συνδυασμό του κου Μπουλωτη, η οποία όμως ήταν «προεκλογική» και δεν είχαμε δει κάτι τέτοιο τα προηγούμενα τρεισήμισι χρόνια. Το ότι υπάρχει έλλειψη προσωπικού, είναι μια πραγματικότητα, στην οποία αναφέρθηκε και ο Δήμαρχος Λήμνου στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο. Ωραία λοιπόν και τι κάνουμε: Θα αφεθούμε στη μοίρα μας; Όχι! Θα προσπαθήσουμε με σημαία τον εθελοντισμό και μιας και προσωπικά πιστεύω, ότι ο Δήμος είμαστε όλοι εμείς, να βελτιώσουμε την καθημερινή ζωή στη πόλη μας, στον τόπο μας.
Δ.Β: Έχεις στο μυαλό σου ένα πλάνο για τις επόμενες κινήσεις της Δημοτικής Κοινότητας; Ποιό θα επιδιώξετε να είναι το στίγμα της;
Α.Γ.Π: Βεβαίως και έχω στο μυαλό μου το πλάνο. Κοιμάμαι και ξυπνώ σκεφτόμενη το σχέδιο δράσης. Όμως δεν αρκούν μόνο αυτά που έχω εγώ στο μυαλό μου. Όλα θα πρέπει να μπαίνουν στο τραπέζι του τοπικού συμβουλίου, να συζητιούνται, ν ακούγονται οι διαφορετικές θέσεις και απόψεις και να συναποφασίζουμε. Έχω την χαρά, και την τύχη, να συνεργάζομαι άριστα με τους κυρίους Στελιο Μαμουζέλο, Γιάννη Ταμβάκη, Βάγιο Καλλιγερή και Τριαντάφυλλο Αρχοντογιώργη, τα μέλη δηλαδή του τοπικού συμβουλίου και τους ευχαριστώ από καρδιάς γι αυτό. Συζητάμε λοιπόν όλοι μαζί, αποφασίζουμε και προτείνουμε.
Η Δημοτική κοινότητα αποτελεί ένα δίαυλο επικοινωνίας, ανάμεσα στον δημότη και τη δημοτική αρχή. Ο χαρακτήρας της είναι εισηγητικός, γνωμοδοτικός και όχι εκτελεστικός.
Το στίγμα μας τώρα. Μια Δημοτική κοινότητα ενεργή, ζωντανή, με δυνατό παλμό και όχι στο περιθώριο, δίπλα στο δημότη και στα προβλήματα του. Καταγραφή των προβλημάτων της κάθε γειτονιάς, που θα επιτευχτεί με συγκεντρώσεις των δημοτών κατά περιοχή, οι οποίες ελπίζω ότι θα ξεκινήσουν τον προσεχή Νοέμβριο, επικοινωνία και διάλογος, δράσεις πάνω σε θέματα υγείας, πολιτισμού, καθαριότητας και ευπρεπισμού, προώθηση και στήριξη του εθελοντισμού προς κάθε κατεύθυνση, μεταφορά των προβλημάτων στην Δημοτική αρχή και συνεργασία με τους αρμόδιους αντιδημάρχους, ώστε να βρεθούν λύσεις στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας.
Δ.Β: Άσκησες έντονη κριτική, και μέσα από σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, κάποιοι τη χαρακτηρίζουν και απαξιωτική, στον προηγούμενο Δήμαρχο Λήμνου Αντώνη Χατζηδιαμαντή - τον αποκαλούσες "Αντωνάκη". Ο σύζυγος σου ήταν υποψήφιος στο συνδυασμό του σ εκείνες τις εκλογές. Πώς από τη συμπόρευση ήρθε η ρίξη και η τόσο σκληρή κριτική;
Α.Γ.Π: Ευχαριστώ για την ερώτηση Δέσποινα! Κατά καιρούς τα ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΑ σχόλια και η κριτική μου απέναντι στην απερχόμενη δημοτική αρχή, ήταν ιδιαίτερα καυστικά και ίσως ενοχλητικά για κάποιους. Θεωρώ ότι δικαίωμα του κάθε δημότη και πολίτη αυτού του τόπου και της χώρας, από τη στιγμή που ασκεί το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΕΚΛΕΓΕΙΝ, είναι να κρίνει αυτούς που επέλεξε η όχι για να τον αντιπροσωπεύουν σε κεντρικό η τοπικό επίπεδο. Το δικαίωμα αυτό μπορεί να το εκφράζει κάποιος προφορικά η γραπτά, χρησιμοποιώντας το είδος του λόγου που αυτός επιλέγει. Στις εποχές που ζούμε κανείς δεν βρίσκεται στο απυρόβλητο και κανείς δεν έχει το αλάνθαστο. Η κριτική μου επικεντρώνονταν συνήθως στην κορυφή της τοπικής εξουσίας, τον απερχόμενο Δήμαρχο.
Καταρχήν το να αποκαλείς κάποιο δημόσιο πρόσωπο με το υποκοριστικό του ονόματος του, ενοχλεί μόνο όταν εκλαμβάνεται με την έννοια του « μικρού», η του « λίγου» .Διαφορετικά, θεωρείται φιλικό η χαριτωμένο! Περισσότερο θα έπρεπε να ενοχλεί ο χαρακτηρισμός «άφαντος», που απέδωσα στον πρώην Δήμαρχο, εννοώντας ότι απουσίαζε από το πλευρό του λημνιοώ πολίτη. Από τα προβλήματα της καθημερινότητας αυτού του τόπου και των ανθρώπων του. Κι εδώ θα μου επιτρέψεις να δανειστώ μια φράση δική σου που μου άρεσε πάρα πολύ όταν την διάβασα: «ο κόσμος μας δεν θ αλλάξει από τα μεγάλα και τα σπουδαία, θ αλλάξει από τα μικρά και καθημερινά, όταν η πλειοψηφία των ανθρώπων στις γειτονιές του κόσμου, αποφασίσει να τα δει με άλλο μάτι». Και θα συμπληρώσω κι όταν οι «αφεντάδες μας» απο φασίσουν ν ασχοληθούν με τις γειτονιές του κόσμου...
Γιατί άραγε όμως τόσο έντονη κριτική; Μήπως ήταν για κάποιο προσωπικό ζήτημα, όπως ίσως βιαστούν να πουν κάποιοι; Απαντώ:
Γιατί η έλλειψη σεβασμού στην προσφορά και τον εθελοντισμό ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στην πολιτιστική ζωή μιας κοινωνίας και ειδικά μικρής σαν τη δική μας, αποτελεί άδικη πράξη!
Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη, αναφέρομαι στην αρνητική στάση του, απέναντι σε δραστηριότητες του συλλόγου στον οποίο ανήκω τόσο εγώ, όσο και ο σύζυγος μου, του ΓΑΣ Μύρινας, ο οποίος φιλοξενεί έναν μεγάλο αριθμό εθελοντών στο χώρο της παράδοσης, μεταξύ των οποίων στρατιωτικών, μαθητών και φοιτητών και έχει μια μεγάλη πολιτιστική προσφορά στον μικρό μας τόπο τα τελευταία χρόνια σε εθελοντική κυρίως βάση.
Για όσους όμως ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα, ας ζητήσουν την τετρασέλιδη επιστολή μου με Αριθμ.Πρωτ. 12578, την οποία κατέθεσα στο Δήμο στις 9-8-2013, με πολλούς παραλήπτες, η οποία απαξιώθηκε και δεν απαντήθηκε ποτέ. Το να συμπαθείς η να αντιπαθείς έναν άνθρωπο , είτε είναι ο γείτονας σου, είτε είναι ο Δήμαρχος και να το εκφράζεις, είναι αποτέλεσμα συμπεριφοράς και όχι κάτι τυχαίο!
Δ.Β: Δεν είχα ακριβώς αυτή την ερμηνεία στο νου όταν έγραψα τη σκέψη που αναφέρεις. Αν παραδείγματος χάρη γινόταν κάποια στιγμή να ομονοήσουμε και ο καθένας απο μας αποφάσιζε να θεωρήσει μείζον ζήτημα την προστασία του περιβάλλοντος και άρχιζε να το αποδεικνύει στην καθημερινότητα του, στο σπίτι του, στη γειτονιά του, στο χωριό ή στην πόλη του, τότε σε λίγο διάστημα η γη θα είχε άλλη εικόνα. Η προστασία του περιβάλλοντος όμως δεν είναι μικρό κι ασήμαντο θέμα.
Και για να το επαναφέρουμε και πάλι στις διαστάσεις της πόλης μας. Όσο σπουδαία θεωρώ την καθημερινότητα των πολιτών, άλλο τόσο σπουδαίο θεωρώ την πολιτική διορατικότητα, τη διαχειριστική ικανότητα και τις γνώσεις, προκειμένου να σχεδιάσεις ένα πλάνο για το αύριο ενός τόπου, να το μεθοδεύσεις και να βρεις τα χρήματα για να το υλοποιήσεις. Το να ξεκινήσεις εκ του μηδενός ας πούμε και τελικά το να καταφέρεις να χτίσεις, λέω ένα παράδειγμα, ένα σχολικό συγκρότημα σε μια πόλη που η σχολική στέγη αποτελεί πρόβλημα, δεν είναι μέριμνα για την αυριανή καθημερινότητα των πολιτών σου; Τι λές; Διαφωνείς;
Α.Γ.Π: Αυτή η έννοια της ομόνοιας Δέσποινα ελπίζω να συμφωνήσουμε ότι κατά κύριο λόγο βαραίνει τους εκάστοτε ηγέτες. Εκ των προτέρων δέχομαι ότι ο απλός λαός θέλει το καλό του, είτε αυτό αφορά το περιβάλλον, είτε οποιαδήποτε άλλη έκφραση της ζωής του. Οι ηγέτες λοιπόν είναι αυτοί που κατά τη γνώμη μου θα εμπνεύσουν οτιδήποτε αφορά το κοινό καλό.
Δ.Β: Από τη στιγμή που εξελέγεις, έως τη στιγμή που ανέλαβες, σε φόβισαν κάποια στιγμή τα νέα σου καθήκοντα; Φοβήθηκες ότι ίσως έρθει η ώρα που θα κριθείς κ εσύ;
Α.Γ.Π: Γνωριζα πάρα πολύ καλά που πήγαινα. Πιστεύω απόλυτα και το κάνω πράξη στη ζωή μου, προσπαθώντας να το περάσω και σαν αρχή στα παιδιά μου, ότι: «καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται!»
Τα νέα μου καθήκοντα κάθε άλλο παρά με φόβισαν. Με γέμισαν ενθουσιασμό, όρεξη για προσφορά και όνειρα για την πόλη που μεγάλωσα και λατρεύω, τη Μύρινα. Ένας από τους λόγους που αποφάσισα ν ασχοληθώ με τα κοινά ενεργά, είναι και το ότι δεν ήθελα να μείνω μόνο στη κριτική, που τις περισσότερες φορές είναι πολύ εύκολη όταν είμαστε έξω απ το χορό. Θέλησα να μπω στο χορό και να χορέψω.
Γνωρίζω ότι θα κριθώ και ίσως πολύ αυστηρά! Δεν με φοβίζει! Μέσα απ αυτό θα γίνω καλύτερη. Θ ακούσω κάθε άποψη και γνώμη. Θα απαντώ σε όλα! Δεν θ απαξιώσω τίποτα! Αυτό που ακούω συχνά να λέγεται: « σιγά μωρέ μη καθίσω ν ασχοληθώ με τον καθένα», εμενα δεν με αφορά! Αυτός που κάποιοι αποκαλούν «ο καθένας», είναι οι δημότες, η οι πολίτες αυτού του τόπου, είναι ο ίδιος ο δήμος, που έχει κάθε δικαίωμα να κρίνει, να κατακρίνει η να επιβραβεύει.
Όταν κάποιος αποφασίζει να «εκτεθεί» και η ενασχόληση με τα κοινά είναι μια μορφή «έκθεσης», τότε πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά ότι θα κριθεί και να είναι έτοιμος γι αυτό. Καλοδεχούμενη λοιπόν κάθε κριτική!
Δ.Β: Στο τέλος της πενταετίας θα είσαι ευχαριστημένη αν...;
Α.Γ.Π: Αν όλα αυτά που έχω στο μυαλό μου, τα όνειρα που κάνω για την πόλη μου και κατ επέκταση για το νησί μου, δω να πραγματοποιούνται.
Δ.Β: Στο τέλος της πενταετίας, θα είσαι απογοητευμένη αν...;
Α.Γ.Π: Αν είμαστε στο ίδιο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε.
Δ.Β: Δεν θα διστάσεις να συγκρουστείς με την παράταξή σου αν...;
Α.Γ.Π: Αν δω ότι με αδικούν, Η αδικία είναι το ευαίσθητο σημείο μου και δεν την ανέχομαι από κανέναν. Αν δω επίσης ότι αδιαφορούν για τα ζητήματα της Μύρινας.
Δ.Β: Σε μια εποχή με μειωμένα κονδύλια για την τοπική αυτοδιοίκηση και ταυτόχρονα με αποψιλωμένο από προσωπικό Δήμο, τί θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά για την πόλη της Μύρινας;
Α.Γ.Π: Δυστυχώς αυτό είναι μια κατάσταση η οποία ισχύει πανελλαδικά και όχι μόνο στο τόπο μας. Πιστεύω ότι την διάφορα μπορούν να την κάνουν οι ίδιοι οι δημότες, η καρδιά και η ψυχή της πόλης μας. Πώς; Σηκωθείτε απ τον κανάπε, αφήστε τα λόγια κι ελάτε να κάνουμε έργα. Γι αυτό και στα σχέδια μας είναι η συγκρότηση της εθελοντικής ομάδας της Δημοτικής κοινότητας Μύρινας, η οποία θα λειτουργήσει υποστηρικτικά εκεί που ο Δήμος αδυνατεί λογω έλλειψης προσωπικού.
Βασικό βέβαια θεωρώ και το ότι ο κόσμος πρέπει να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα δηλαδή την έλλειψη χρημάτων και προσωπικού.
Δ.Β: Με τί έχεις εμμονή;
Α.Γ.Π: Α! Εμμονή! Με το τώρα! Ότι σκεφτώ και ότι προγραμματίσω πρέπει να γίνει ΤΩΡΑ! Δεν αντέχω την αναβλητικότητα. Εμμονή με την πραγματοποίηση ενός στόχου. Ο κόσμος να χαλάσει αυτό που έχω στο μυαλό μου πρέπει να γίνει! Κι αν δεν γίνεται, να γίνει!! Εμμονή με το «πρέπει να πάρω το αίμα μου πίσω!» Είπα και παραπάνω ότι το ευαίσθητο σημείο μου είναι η αδικία. Όταν λοιπόν με αδικήσουν πάση θυσία πρέπει να κερδίσω το δίκιο μου.
Δ.Β: Τί σε φοβίζει;
Α.Γ.Π: Η προδοσία από αγαπημένα πρόσωπα, το ψέμα, η υποκρισία και οι μάσκες των ανθρώπων που κρύβουν την πραγματικότητα, η αρρώστια, η ανημποριά, τα γηρατειά, ο θάνατος.
Δ.Β: Ποιά στοιχεία του χαρακτήρα σου, πιστεύεις ότι θα σου φανούν χρήσιμα, στη νέα σου θέση;
Α.Γ.Π: Το πείσμα, η ειλικρίνεια, το θάρρος της γνώμης, το πάθος, η διεκδικητικοτητα και τέλος η αγάπη για επικοινωνία με τους ανθρώπους.
