Λίγο πριν ξεκινήσουν οι καλοκαιρινές διακοπές η συντακτική ομάδα του ελc μοιράζεται μαζί σας αγαπημένους καλοκαιρινούς προορισμούς με μερικά dos και don’ts για τον κάθε τόπο.
Λήμνος, Γαίων απάσεων φίλτατη
Τις νύχτες του χειμώνα φτάνει στον ύπνο μου ένας αέρας από τις αμμοθίνες και ξυρίζει την πλάτη μου. Αναπνέω βαθιά και τα ρουθούνια μου τσούζουν αλάτι, με λιγώνουν τα κρινάκια, καταπίνω, ο ουρανίσκος μου γδέρνεται από το ιώδιο που έχουν οι φούσκες. Και μετά, ανεβαίνω στο αρχαίο θέατρο, ο χωματόδρομος, τα δέντρα, η ζέστη μου χτυπά τα χέρια φτάνω στην Ηφαιστία, κάθομαι και με περικυκλώνουν οι θάλασσες. Ολόγυρα. Αυτές τις μέρες, ξέρω ότι έχω πετάξει και πάλι στη Λήμνο.
Το θέατρο στην Ηφαιστία
Ορκίζομαι κάθε τόσο, πως μια μέρα, στη Λήμνο θα επιστρέψω να αγναντεύω το ανατολικό Αιγαίο, τις άδειες παραλίες του Αυγούστου, τα χιλιόμετρα της άμμου, τις αλυκές και τα αμπέλια. Τίποτα δε θέλει η Λήμνος, μόνο να πάρεις μαζί σου τη ρέμπελη, επαναστατική και αναρχική διάθεση του καλοκαιριού, θέλει ένα μηχανάκι, ένα αυτοκίνητο για να τη γυρίσεις, να διψάσεις και να πιεις νερά και κρασιά και τσίπουρα στα χωριά, να ιδρώσεις και να κάνεις μια βουτιά σε όποια απέραντη παραλία, να σβήσεις τον ανιαρό κανόνα του «κοιμάμαι-ξυπνάω-τρώω-κολυμπάω» και να τον ξαναγράψεις στις διαδρομές της στα δάση με τις βελανιδιές και τους ελαιώνες.
Εκεί, την ώρα που ξυπνάω από το όνειρο, φτάνει και μια γεύση από τα «βενιζελικά», τα γλυκάκια ενός τόπου της δημοκρατίας του καλοκαιριού και της ευλογίας του από θεούς και ξένους.
