Ακολούθησα και εγώ το Χρήστο με νοσταλγία νοερά στην αφήγηση για την αλαργεμένη παιδοσύνη μας ,που έκανε για τα παιδικά του χρόνια και τα παιχνίδια στη Λήμνο ,το νησί που λατρεύει και που μέχρι και σήμερα είναι αθεράπευτα νοσταλγός των παιδικών του χρόνων στο Τούρκικο γιαλό με θέα από το παράθυρο του το Κάστρο και τον Άθω στο βάθος του ορίζοντα .Με πολύ νοσταλγία και αγάπη ανέφερε τις Καράβες που έφτιαχνε παιδί με τους φίλους του και τα αλλά παιχνίδια που έπαιζε, αλλά και το πάθος που είχε για το τραινάκι που δεν είχε ποτέ ! στη Λήμνο.
Το παιχνίδι καταγράφεται ως πολιτισμικό αντικείμενο αναφέρετε δε ως άθυρμα που υποδηλώνει το αντικείμενο παραγωγής για να διαφοροποιείται από το Παιζειν. Το παιχνίδι ξεκινά να παράγεται σε μικρές οικοτεχνίες γρήγορα γίνεται η μετάβαση της παραγωγής του σε βιοτεχνία ,ενώ σήμερα έχουμε τεράστιες βιομηχανίες παιχνιδιών Ανάφερε ακόμα ποια είναι ατομικά και ομαδικά παιχνίδια διαχρονικά και πια είναι η σημασία του παιχνιδιού στην αναπτυξιακή πορεία και στη διαμόρφωση της σκέψης ,του χαρακτήρα και των δεξιοτήτων του παιδιού ,ενώ επιστημονικά είναι φυσική ανάγκη για την σωματική άσκηση του παιδιού , το οποίο αποτελεί βασικό στοιχείο στη ψυχό-σωματική του υγεία Το παιχνίδι (Άθυρμα ) με το πέρασμα του χρόνου αποκτά ποικίλες διαστάσεις στη καθημερινή παιδική ζωή μας , διότι το παιχνίδι ως αντικείμενο αποτελεί μέσο εκπαίδευσης αγωγής και διαπαιδαγώγησης για το παιδί αλλά και δώρο από τον ενήλικα προς το παιδί ώστε το παιδί να νοιώσει τη χαρά της δωρεάς αλλά και να ικανοποιήσει την έμφυτη παιδική περιέργεια του για το παιχνίδι.
Στη συζήτηση αυτή ήταν εντυπωσιακός βαθύς γνώστης του αντικειμένου, η ιστορική ανάλυση ,το γλαφυρό ύφος του, η βαθιά γνώση της ιστορίας και η επιστημονική τεκμηρίωση για το παιδικό παιχνίδι αποδεικνύουν ότι έχει γράψει πάλι ένα έργο πολύ σημαντικό όπως τόσα αλλά.
Εγώ θαυμάζω και συγχαίρω το Χρήστο γιατί εκτός του ότι είναι διακεκριμένος Αρχαιολόγος ερευνητής είναι ένας παθιασμένος λάτρης και συλλέκτης του Παιδικού παιχνιδιού Είναι επίσης πολυγραφότατος και εκτός από τα πολυάριθμα αρχαιολογικά άρθρα και βιβλία του από το 1987 ασχολείται με μια μορφή λογοτεχνίας που αφορά τα παιδιά και τους νέους. Ανέφερε ότι λατρεύει το παραμύθι και ότι σήμερα δεν γράφονται παραμύθια αλλά παραμυθένιες ιστορίες όπως είναι τα περισσότερα από τα 40 βιβλία που έχει γράψει.
Μέσα από αυτά τα βιβλία εκφράζει συναίσθημα καταγράφει μια πνευματική φανταστική η πραγματική ιστορία και δημιουργεί ένα κόσμο που αγγίζει τα όρια του παραμυθιού Αυτός ο πλούτος της γνώσης της φαντασίας των ιδεών της θεματολογίας και της πνευματικής αγνότητας ,αγγίζει μικρούς και μεγάλους ,γιατί έχει καταγραφεί ότι οι αναγνώστες του δεν είναι μόνο παιδιά αλλά και ενήλικες Άκουσα πολλά και έμαθα πολλά Έλεγε λοιπόν στο διάλογο και απαντούσε στη πληθώρα των ερωτήσεων της παρουσιάστριας ότι το παιχνίδι από την αρχαιότητα αποτελεί την κινητήριο δύναμη του πολιτισμού και είναι μια διακριτή πολιτισμική οντότητα.
Το παιχνίδι έχει μεγάλη αξία στη ζωή μας, είναι και για τη ζωή μας κινητήριο δύναμης, αφού όσοι ενήλικες ασχολούνται με το παιχνίδι νοσταλγούν τη παιδική τους ηλικία αισθάνονται ακόμα νέοι ,γιατί με το παιχνίδι σχεδιάζεις, δημιουργείς κάνεις άσκηση σκέπτεσαι και επομένως οι πνευματικές αλλά οι σωματικές λειτουργίες βρίσκονται σε κατάσταση δημιουργικής ζωής.
Αποδεικνύεται ότι ο κόσμος του παιχνιδιού,η και πολυμορφία του είναι ο μικρόκοσμος του παιδιού μέσα στον οποίο δραστηριοποιείτε επιλέγει και ικανοποιεί όλες του τις αισθήσεις, κρίνει επιλέγει συνθέτει απορρίπτει και αγαπά Πόσο άραγε σήμερα στην εποχή της κατανάλωσης το παιδί μπορεί να είναι ικανοποιημένο αφού από τώρα ζει μέσα σε μια απρόσωπη καταναλωτική κοινωνία, ζει μέσα σένα νέο πλαστικό και ηλεκτρονικό κόσμο ,με συνειδησιακή υποβάθμιση ,και απώλεια της ιδεολογίας και των αξίων, ενώ εμείς οι μεγαλύτεροι αναζητάμε την χαμένη αθωότητα του φτωχικού μας παλαιού παιχνιδιού που με τη φαντασία μας του δίναμε ζωή . το ηρωοποιούσαμε και ήταν τα παιχνίδια μας , σύντροφοι στα όνειρα ,και τα οράματα της παιδικής μας ζωής ενώ σήμερα για τον καθένα μας είναι ανάμνηση και νοσταλγία του παρελθόντος που δυστυχώς δεν μπορεί να ξαναγίνει ποτέ παρών.
Από το αρχείο μου - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010
Αύγουστος 2019
