Το τοπικό λεκτικό ιδίωμα, χαρακτηρίζει τον τόπο, τους ανθρώπους, είναι κάτι που ανήκει σε αυτούς, σε εμάς, μας θυμίζει τον τόπο μας, εκεί που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε, ήταν τα πρώτα ακούσματα της γιαγιάς, αναπόσπαστο κομμάτι του κάθε τόπου.
Το εύθυμο κομμάτι της ιστορίας, καταγράφεται όταν όσοι δεν κατέχουν το λεκτικό ιδίωμα του κάθε τόπου, προσπαθούν να το ερμηνεύσουν, να το "μεταφράσουν" για να κατανοήσουν.
Έχετε βρεθεί ποτέ στην Αγιάσο προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσετε τι σας λέει ο συνομιλητή σας;
Πάμε να το κάνουμε, λοιπόν, και με τη Λημνιακή διάλεκτο.
Ένας αναγνώστης μας, σε ένα πρόσφατο άρθρο, έκανε ένα σχόλιο, το οποίο μεταξύ άλλων περιελάμβανε την εξής πρόταση:
"Τς' κλότσαρ' μερικοί τς' σκών η κατνάρατς' δε κάμνε χωρίς τς' κλότσαρ'".
Μπορείτε να μας πείτε τι σημαίνει;
Παρακαλούνται οι Λημνιοί, όσοι έχουν εντρυφήσει στην λημνιακή ντοπιολαλιά και όσοι έχουν διαβάσει το σχετικό βιβλίο του Σταύρου Τραγάρα, να σιωπήσουν (όσο μπορούν).
