Λάτρης της λογικής ακόμα και όταν αυτή δεν είναι κτήμα των πολλών ( σ αυτή τη χώρα εξάλλου πότε ήταν;).
Αγαπάει την πολιτική και του λείπει. Νομίζω με περισσότερη ένταση απ ότι παραδέχεται δημοσίως. Διατέλεσε Γ. Γραμματέας του Υπουργείου Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής και εδώ και δύο εβδομάδες είναι Σύμβουλος στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Υπουργείου Παιδείας.
Μ αυτή την ευκαιρία μιλήσαμε μαζί του και του ζητήσαμε να απαντήσει στις ερωτήσεις μας.
Ερ: Εδώ και δύο περίπου εβδομάδες κ. Χαλκιώτη κατέχετε τη θέση του Συμβούλου στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Υπουργείου Παιδείας. Πώς προέκυψε αυτή η θέση; Ποιές οι αρμοδιότητες σας και ποιες οι προτεραιότητές σας στην νέα σας θέση;
ΔΧ. Όπως γνωρίζετε είμαι μέλος της εκπαιδευτικής οικογένειας. Μετά το ταξίδι μου στο Αιγαίο, ένα ταξίδι που ήταν συναρπαστικό, ως Γενικός Γραμματέας, επέστρεψα στην οικογένειά μου. Την άνοιξη που μας πέρασε προκηρύχθηκαν θέσεις επιστημονικού προσωπικού, και μετά από διαδικασία αξιολόγησης επιλέχθηκα για τη θέση που προαναφέρατε για θητεία τεσσάρων χρόνων. Έτσι θα έχω τη δυνατότητα να προσφέρω από ένα διαφορετικό μετερίζι στην Παιδεία που είναι εθνική υπόθεση για τη χώρα μας.
Ερ: Τεχνοκράτης ή πολιτικός; Προς τα πού κλείνει η εσωτερική ζυγαριά του Δημήτρη Χαλκιώτη;
ΔΧ. Σε ό,τι με αφορά, πρόκειται για ψευδοδίλημμα. Είμαι με ό,τιυπηρετεί την κοινωνία μας και τον συνάνθρωπό μου. Εκεί που πρέπει πολιτικός, αλλού τεχνοκράτης. Στην πολύπλοκη και αβέβαιη εποχή που ζούμε, οι πολιτικές αποφάσεις πρέπει να στηρίζονται στη γνώση, στην πληροφόρηση και σε εργαλεία που διαθέτουν οι τεχνοκράτες. Θυμίζω πως «πάντων πραγμάτων μέτρον, άνθρωπος εστί…»
Ερ: Σας λείπει η πολιτική;
ΔΧ. Δυστυχώς ή ευτυχώς το έχω το μικρόβιο. Η αντιβίωση που έπαιρνα μέχρι τώρα δεν έπιασε. Παρά τις απογοητεύσεις, αφού η πολιτική είναι αμείλικτη, ομολογώ πως μου λείπει. Ίσως γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι θα σου προκύψει, υπ’ αυτήν την έννοια είσαι πάντα σε εγρήγορση…
Ερ: Πάντως από την έναρξη της εποχής του μνημονίου, έως σήμερα, παρατηρήσαμε ουκ ολίγους πολιτικούς, οι οποίοι κάτω από τη γενικευμένη κατακραυγή του κόσμου, δεν άντεξαν και αποσύρθηκαν. Βλέπετε, δεν θεωρείται ιδιαίτερη τιμή να ναι κανείς πολιτικός στις μέρες μας. Πώς το αντιμετωπίσατε εσείς αυτό το φαινόμενο;
ΔΧ. Τους «απέσυρε» ο λαός. Θυμάστε από τότε που πολιτεύθηκα για πρώτη φορά το 2004,οπότε και είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τη μοναδικότητα της Λήμνου και τους υπέροχους ανθρώπους της, είχα επισημάνει την απαρχή της απαξίωσης της πολιτικής στη χώρα μας. Ήρθε η κρίση και τα σάρωσε όλα. Γιατί είχε αρχίσει από τότε η πολιτική να απομακρύνεται από τον πολίτη, και οι διάφορες ελίτ να κάνουν παιχνίδι μόνες τους…
Ερ: Ας "ανοίξουμε" λίγο την κουβέντα. Και επειδή έχετε σπουδάσει οικονομικά, πείτε μου την άποψή σας. Είμαστε κοντά στην άκρη του τούνελ; Και αν ναι, αυτό οδηγεί σε φως ή περισσότερο σκοτάδι;
ΔΧ. Εκτιμώ από τα στοιχεία που έχω στη διάθεσή μου, πως αρχίζουμε να βγαίνουμε από το τούνελ. Το θέμα είναι πως αυτό θα αργήσει να φανεί στην καθημερινότητά μας, πράγμα επώδυνο για εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας. Το ερώτημα είναι τι μάθαμε από αυτή την κρίση, και τι πρέπει να κάνουμε για να μην ξανασυμβεί ποτέ.
Ερ: Πώς πιστεύετε ότι θα εξελιχθεί το σκηνικό στην εγχώρια πολιτική, το επόμενο διάστημα; Η Δαμόκλειος σπάθη των 180 θα οδηγήσει σε εκλογές; Και αν ναι, πόσο κοντά είναι ο Αλέξης Τσίπρας στον πρωθυπουργικό θώκο;
ΔΧ. Δεν νομίζω να υπάρξει πρόβλημα με την εκλογή Προέδρου. Ελάχιστοι Βουλευτές θα είναι πρόθυμοι να χάσουν τη βουλευτική τους έδρα. Εμένα όμως με ενοχλεί ο εκβιασμός που γίνεται, γιατί περί αυτού πρόκειται, ευτελίζοντας έτσι τον ανώτατο πολιτειακό θεσμό της χώρας. Είναι απαράδεκτο. Η απόσταση του Αλέξη Τσίπρα από τον πρωθυπουργικό θώκο, είναι ευθέως ανάλογη από το μέγεθος της εμπιστοσύνης που θα κερδίσει από τους Έλληνες πολίτες.
Ερ: Η αλήθεια, είναι οτι τα τελευταία χρόνια οι λαοί του Νότου κυρίως βλέπουν ένα πρόσωπο της Ευρώπης που μάλλον δεν το είχε οραματιστεί κανείς πολίτης της. Σκληρό, απάνθρωπο σε πολλές εκφάνσεις του, για μια κατάσταση η οποία διαμορφώθηκε με τη δική της ανοχή και άρα και με δική της ευθύνη.
ΔΧ. Δεν έχετε άδικο σ’ αυτό που λέτε. Αλλά μήπως έχουμε κι εμείς ευθύνη; Η Ενωμένη Ευρώπη υπάρχει μόνο για να την αρμέγουμε; Είναι μια οικογένεια, ως μέλος της έχουμε μόνο δικαιώματα; Υποχρεώσεις απέναντί της δεν έχουμε;
Ερ: Ποιό πιστεύετε ότι είναι το αύριο της Ευρώπης;
ΔΧ. Είναι ισχυρή η πεποίθησή μου, πως μόνο μέσα από την πολιτική ενοποίηση θα μπορέσει να επιβιώσει και να προσφέρει στους λαούς της.
Ερ: Αν ήσασταν Σκωτσέζος, στο πρόσφατο δημοψήφισμα τί θα ψηφίζατε;
ΔΧ. Δύσκολη η απόφαση που έπρεπε να πάρουν, κι έχοντας ζήσει για επτά χρόνια στο Λονδίνο, ήξερα καλά το δίλημμά τους. Δεν έχω όμως δικαίωμα να απαντήσω, γιατί πολύ απλά δεν είμαι Σκωτσέζος. Ξέρετε, κάποια θέματα άπτονται αποκλειστικά της προσωπικής και εθνικής συνείδησης του καθένα.
Ερ: Γιατί στη νεότερη ιστορία της χώρας, η ελληνική πολιτική τάξη αποστρέφεται τα δημοψηφίσματα; Εκείνο, το δημοψήφισμα του Γιώργου Παπανδρέου, που αναγγέλθηκε αλλά ουδέποτε υλοποιήθηκε, ήταν πράγματι τόσο βδελυρό και καταστροφικό για το μέλλον της χώρας;
ΔΧ. Γιατί πολύ απλά οι κατέχοντες την εξουσία δεν εμπιστεύονται τους πολίτες. Και δείτε πόσο αντιφατικό και αντιδημοκρατικό είναι αυτό. Αναδεικνύονται από τους πολίτες για να τους υπηρετήσουν, αλλά δεν τους εμπιστεύονται. Τα δημοψηφίσματα (για τα οποία χρειάζεται προσοχή γιατί κρύβουν παγίδες) πραγματώνουν τη θέση «η εξουσία στο λαό», που τόσο ανάγκη έχει η έμμεση αντιπροσωπευτική δημοκρατία.
Ερ: Όποτε κι αν γίνουν εκλογές, ο Δ. Χαλκιώτης, θα έναι υποψήφιος;
ΔΧ. Δίδαγμα ζωής: Ποτέ μη λες ποτέ…
Σύντομα οι σταθμοί στη ζωή του...
Ο Δρ Δημήτρης Χαλκιώτης γεννήθηκε το 1962 στη Μυτιλήνη, όπου τέλειωσε το σχολείο. Στη συνέχεια, σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Μυτιλήνης και μετεκπαιδεύτηκε στο Ινστιτούτο Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, όπου απέκτησε τους τίτλους Diploma και Master (MA), στον Σχεδιασμό, Διοίκηση και Οικονομικά της Εκπαίδευσης. Στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου εκπόνησε επίσης τη διδακτορική του διατριβή (Οικονομικά της Εκπαίδευσης), την οποία ολοκλήρωσε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών του οποίου και αναγορεύθηκε Διδάκτωρ.
Εργάζεται ως Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής του ΥΠΑΙΘ. Είναι Καθηγητής-Σύμβουλος του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου, στο πρόγραμμα Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων, και πιστοποιημένος εκπαιδευτής στο ΕΚΔΔΑ. Από τον Ιανουάριο του 2010 ως τον Ιούλιο του 2012, ήταν Γενικός Γραμματέας Αιγαίου & Νησιωτικής Πολιτικής.
Έχει διατελέσει Διευθυντής του Ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρέου (2000-2007), Σύμβουλος του Υπουργού Εξωτερικών (2000-2004), Ειδικός Γραμματέας Παιδείας Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας (1995-2000), και Σύμβουλος Υπουργού Παιδείας (1994-1995). Έχει επίσης προσφέρει τις υπηρεσίες του ως μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού και στην Εθνική Επιτροπή για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Έχει δημοσιεύσει πλήθος άρθρων (επιστημονικού και κοινωνικοπολιτικού περιεχομένου). Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας υπηρέτησε ως έφεδρος αξιωματικός του Σώματος Υλικών Πολέμου. Είναι παντρεμένος με την συγγραφέα Χριστίνα Κατάλδο και έχουν δυο παιδιά, τον Κωνσταντίνο και τη Μαρτίνα.
